هدف قرار دادن اسفنگوزین کیناز-1 با مهارکننده SKI-5C برای بررسی اثر سرکوب کنندگی ضایعات اندومتریوز در موش ها و تحلیل نتایج با مدالیته اولتراسوند

مقدمه: اندومتریوز یک بیماری شایع در 10-5 درصد زنان در سنین باروری می­باشد که شامل علائمی از جمله درد مزمن لگن و ناباروری است و به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران را مختل می­کند. اندومتریوز با ظهور بافت شبه آندومتر در خارج از حفره رحم ایجاد می­شود.

در سال 1927، سامپسون تئوری گسترده­ای را ارائه کرد که آندومتر ریخته شده از طریق قاعدگی برگشتی به حفره صفاقی می­رسد، جایی که در نهایت در محل­های خارج از رحم کاشته می­شود. توسعه بیشتر بافت نابجا به طور اساسی به خون­رسانی کافی و در نتیجه تشکیل رگ­های کوچک جدید بستگی دارد. مکانیسم‌های مختلفی برای کمک به عروقی شدن ضایعات آندومتریوز، از جمله رگ‌زایی، تلقیح و واسکولوژنز وجود دارد. که هدف مطالعه حاضر، بررسی عامل پیش رگ­زایی، اسفنگوزین-1فسفات  یاSIP  و ایزوفرم­های مختلف از جمله (SPHK1 و SPHK2) آن در رشد و مهار رشد عروقی ضایعات اندومترویوز از میان سایر مکانیسم­های دیگر  آنژیوژنز می­باشد.

روش اجرا: برای بررسی اثر مهار SPHK1 بر توسعه ضایعات آندومتریوز، یک مدل موش القاشده اندومتریوز استفاده شد. برای این منظور دو نمونه بافت رحم به سمت چپ و راست دیواره شکم موش­های گیرنده بخیه زده شد. موش‌های اهداکننده BALB/c در مرحله فعلی توسط تزریق i.p 75 میلی­گرم در کیلوگرم کتامین و 15 میلی گرم در کیلوگرم زایلازین بیهوش شدند. پس از لاپاراتومی خط میانی، شاخ­های رحم موش­های اهدایی جدا شده و در داخل رحم قرار داده شد. ایجاد ضایعات آندومتریوتیک صفاقی به طور مکرر با یک سیستم تصویربرداری اولتراسوند با وضوح بالا Vevo 770 با استفاده از میکروویژوالیزاسیون بلادرنگ (RMV™) 704 Scanhead (VisualSonics) با فرکانس 40 مگاهرتز و عمق کانونی 6 میلی­متر تجزیه و تحلیل شد.

نتایج و بحث: ایجاد ضایعات اندومتریوتیک صفاقی با استفاده از تصویربرداری مکرر اولتراسوند با وضوح بالا در طول یک دوره مشاهده 28 روزه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مستقیماً پس از پیوند نمونه‌های بافت رحم از موش‌های اهداکننده به دیواره شکم موش­های گیرنده، پیوندها اندازه اولیه مشابه 1.5 میلی‌متر مکعب را در گروه تحت درمان با SKI-5C نشان دادند. در طول دوره زمانی 28 روزه، حجم به تازگی در حال توسعه ضایعات آندومتریوز در موش­های تحت درمان با ماده کنترل نشان داد که ضایعات اندومتریوز  به تدریج افزایش یافته است، در حالی که رشد ضایعه در حیوانات تحت درمان با SKI-5C به طور قابل توجهی سرکوب شد.

نتیجه گیری: تعداد فزاینده­ای از مطالعات نشان می­دهد که اسفنگولیپیدها، مانند S1P، در پاتوژنز آندومتریوز نقش دارند. در واقع، S1P از طریق بیان بیش از حد IL-6 یک سیتوکین پیش التهابی مرتبط با رشد سلول های آندومتریوز را تقویت می­کند. S1P به نوبه خود به عنوان یک متابولیت کشنده برای سلول‌های اندوتلیال از طریق گیرنده S1P1 عمل می‌کند و تکثیر و مهاجرت آنها را تحریک می‌کند. علاوه بر این، فعال شدن گیرنده­های S1P1 توسط S1P باعث حفظ ثبات و سد عروقی می­شود. در مقابل، مهار SPHK1 و در نتیجه، سطوح پایین S1P درون زا باعث تحریک یک فنوتیپ بیش از حد جوانه زنی اندوتلیال در شرایط آزمایشگاهی می­شود. بر این اساس، این مطالعه نشان می‌دهد که مهار دارویی SPHK1، توسعه شبکه‌های میکروواسکولار عملکردی را در شرایط پاتولوژیک مختلف سرکوب می‌کند. هم از آنجایی که رگ زایی به عنوان یک پیش نیاز اصلی برای ایجاد و پیشرفت ضایعات آندومتریوز در داخل حفره شکمی شناسایی شده است، ضد رگ­زایی به عنوان یک استراتژی درمانی بالقوه در مدیریت آندومتریوز پیشنهاد شده است که SPHK1 توسط مهارکننده MW SKI-5C، عروقی شدن و رشد ضایعات آندومتریوز را که به تازگی در حال توسعه هستند، مهار می‌کند.

لینک منبع خبر

تهیه کننده خبر: محدثه شمسی، کارشناسی بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی البرز

نام تیم علمی: تیم علوم تولید مثل باشگاه پژوهشگران آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران

منتور تیم: سرکار خانم دکتر کیاندخت کیانی، استادیار پژوهشی بیولوژی تولید مثل، پژوهشگاه رویان