مرور سیستماتیک و متاآنالیز برای تعیین روش تصویربرداری بهینه در تشخیص اندومتریوز عمیق در ناحیه رکتوسیگموئید

09 تیر 1400 | 783 بازدید
اخبار باشگاه پژوهشگران (شماره 4)
مرور سیستماتیک و متاآنالیز برای تعیین روش تصویربرداری بهینه در تشخیص اندومتریوز عمیق در ناحیه رکتوسیگموئید

مرور سیستماتیک و متاآنالیز برای تعیین روش تصویربرداری بهینه در تشخیص اندومتریوز عمیق در ناحیه رکتوسیگموئید

مقدمه: اندومتریوز اختلالی است که به حضور سلول های شبه اندومتریال در خارج از حفره رحم اطلاق می شود و می تواند منجر به ایجاد ضایعات مختلفی در ناحیه پریتوئن و یا اندومتریوز عمیق deep endometriosis (DE) گردد. اندومتریوز عمیق به معنای نفوذ ندول هایی بزرگتر از 5 میلی متر در ناحیه زیر پریتوئن می باشد که می تواند اعضای مختلفی نظیر مثانه، لیگامان های رحمی خاجی، واژن و روده را درگیر نماید. مدالیته های تصویربرداری مختلفی شامل سونوگرافی ترانس واژینال (TVS)، سونوگرافی- اندوسکوپی مقعدی (RES)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)  و توموگرافی کامپیوتری (CT) برای تشخیص و تعیین شدت این بیماری قبل از جراحی استفاده شده است. اگرچه MRI و TVS از لحاظ صحت تشخیص مشابه هستند، ولی از نظر هزینه و تجربه با هم متفاوت می باشند و لاپاراسکوپی همچنان استاندارد طلایی برای تشخیص اندومتریوز می باشد. هدف از این مطالعه مرور سیستماتیک، بررسی صحت تشخیصی و تعیین بهترین مدالیته تصویربرداری برای تشخیص اندومتریوز عمیق راست روده (رکتوسیگموئید) در زنان دارای سابقه بالینی اندومتریوز بوده است.

روش اجرا: یک مرور سیستماتیک با استفاده از PubMed ، Medline ، Scopus ، Embase و Google Scholar برای شناسایی مطالعات منتشر شده بین ژانویه 1990 و می 2020 انجام پذیرفت. مطالعاتی که آینده نگر بوده و از مدالیته تصویربرداری قبل از جراحی برای بررسی وجود اندومتریوز عمیق در ناحیه راست روده و یا رکتوسیگموئید استفاده می کردند و یافته های جراحی به عنوان ملاک تشخیص بودند، انتخاب شدند. برای ارزیابی کیفیت مطالعات از ابزار QUADAS 2 استفاده شد.

نتایج و بحث: از 1977 رفرنس شناسایی شده ، 30 مطالعه در تجزیه و تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گرفت. نسبت احتمال آزمون مثبت
(LR+) ، نسبت احتمال آزمون منفی (LR‐) و نسبت شانس تشخیصی (DOR)برای تمامی مدل های تصویربرداری محاسبه شده است. مطالعات ناهمگنی قابل توجهی داشتند که بر اساس ابزار QUADAS poor 2  از لحاظ روش شناسی ضعیف در نظر گرفته شدند.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که از لحاظ Sensitivity ، سونوگرافی واژینال (TVS) برای تشخیص اندومتریوز عمیق کمی بهتر از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می باشد ، هرچند که روش RES از هر دو برتر است؛ از لحاظ Specificity، هر دو روش های TVS و MRI عالی بودند. از آنجایی که روش TVS ساده تر ، سریع تر و به راحتی در دسترس است ، این روش باید اولین گزینه برای تشخیص زنان مشکوک به اندومتریوز عمیق باشد.

تهیه‌کننده خبر:

دنیا حیاتی، محمود ولی زاده، کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی و تکوینی دانشگاه شهید بهشتی


 نام تیم علمی:
تیم علوم تولید مثل باشگاه پژوهشگران آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران


 منتور تیم: سرکار خانم دکتر کیاندخت کیانی

منبع خبر:

https://obgyn.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/uog.23148

تصاویر