کاهش اندازه لیومیوم رحم انسان به وسیله مصرف طولانی مدت ویتامین دی، در مدل حیوانی با بررسی توموگرافی کامپیوتری

لیومیوم‌های رحمی انسان که معمولاً به عنوان فیبروم شناخته می‌شوند، تومورهای خوش خیم وابسته به استروژن هستند. شیوع لیومیوم در بین زنان جوان افزایش می‌یابد و 70 % از زنان در سن باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر چه پاتوژنز لیومیوم رحم انسان به طور کامل شناخته نشده است،  اما کمبود ویتامین D با افزایش خطر این آسیب شناسی ارتباط دارد. پژوهشگران اسپانیایی برای ارزیابی اثر درمان ویتامین D در داخل بدن بر تکثیر سلولی، تولید پروتئین مرتبط با ECM و آپوپتوز، در یک مدل موش بافت زنوگرافت ایجاد کردند و دو دوز درمان کوتاه‌مدت و بلندمدت ویتامین D  را در آزمایش مورد بررسی قرار دادند. مشاهده غیرتهاجمی xenografts لیومیوم با استفاده از توموگرافی گسیل پوزیترون همراه با توموگرافی کامپیوتری انجام شد. این تکنیک از داده‌های PET و CT و برای محل آناتومیکی ضایعات از F-FDG استفاده می‌کند و اطلاعات عملکردی را بر اساس افزایش جذب گلوکز سلول‌های سرطانی ارائه می‌دهد. در این طرح پیش بالینی، یک مدل حیوانی با استفاده از لیومیوم‌های انسانی که از  بیماران جمع‌آوری گردیده، در موش NOD-SCID تخمدانی کاشته شد. موش‌ها با ویتامین D (یک یا نیم میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز) 21 یا 60 روز تحت درمان قرار گرفتند. F-FDG PET / CT اسکن در انتهای سنجش‌های کوتاه مدت و بلند مدت (به ترتیب روز 21 و روز 60) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای نشان دادن این که اسکن F-FDG PET/CT امکان مشاهده غیر تهاجمی xenografts لیومیوم را فراهم می‌کند، اسکن‌ها یک بار در هفته برای درمان کوتاه مدت انجام گردید، که از روز 0 شروع شد و روز 21 به پایان رسید. در پایان آزمایش، اثر درمان با ویتامین D بر اندازه پیوند زنوگرافت لیومیوم با استفاده از مانیتورینگ in vivo به وسیله اسکن PET/CT و در حالت ماکروسکوپی با استفاده از کولیس دیجیتال، تعیین گردید. ایمپلنت‌های لیومیوم با استفاده از تشعشع رادیواکتیو ساطع شده توسط F-FDG موجود در سلول‌های لیومیوم شناسایی شدند و فعالیت متابولیک با اندازه‌گیری جذب (F-FDG (kBq/ /cm3 محاسبه گردید. هنگامی که نظارت غیرتهاجمی پیوندهای لیومیوم توسط اسکن PET/CT تایید شد، نتایج در پایان هرروش درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. در بافت زنوگرافت با نظارت بر اندازه  تومور (بررسی ماکروسکوپی و F-FDG PET/CT )، تکثیر سلولی (ایمونوهیستوشیمی و واکنش زنجیره ای پلیمراز در زمان واقعی کمی [qRT-PCR])، وسترن بلات، عامل تغییر دهنده رشد qRT-PCR) (TGF) β3)، و آپوپتوز، به نظر می‌رسد که درمان کوتاه مدت با ویتامین D بر اساس شرایط درون بدن و معاینه ماکروسکوپی، اندازه لیومیوم را تغییر نمی‌دهد. با این حال، درمان طولانی مدت با دوز بالا باعث کاهش قابل توجه اندازه لیومیوم می‌شود. تکثیر سلولی در کوتاه مدت کاهش نمی‌یابد، در حالی که یک میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز ویتامین D در دراز مدت به طور قابل توجهی تکثیر را در مقایسه با شاهد کاهش داد. اگر چه کلاژن-I و مهارکننده فعال‌کننده پلاسمینوژن 1 با درمان کوتاه مدت تعدیل نشدند، اما هر دو به طور قابل توجهی با ویتامین D دوز طولانی مدت کاهش یافتند. به طور مشابه، ویتامین D با دوز طولانی مدت، بیان TGF-β3 را به میزان قابل توجهی کاهش داد. همچنین، آپوپتوز با دوزهای کوتاه مدت و بلند مدت ویتامین D به طور قابل توجهی افزایش یافت.

لینک خبر

تیم علمی:

تیم علوم تولید مثل باشگاه پژوهشگران آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران

تهیه کننده خبر:

مریم رضائی منش، کارشناسی ارشد، فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشگاه زنجان

تایید کننده خبر (منتور):

دکتر کیاندخت کیانی، استادیار پژوهشی بیولوژی تولید مثل، پژوهشگاه رویان