کاربرد 13C-MRI هایپرپلاریزه در تصویربرداری بدن برای بررسی متابولیسم سرطان

برنامه‌ریزی مجدد متابولیکی یکی از ویژگی‌های بارز سرطان است، اثر واربرگ نمونه‌ای از این حالت است. اثر واربرگ (سلول‌های سرطانی اغلب میزان گلیکولیز را نشان می‌دهد) درنتیجه افزایش واردات گلوکز به سلول‌های تومور با افزایش حامل‌های گلوکز (GLUT) حفظ می‌شود. از پیروات هایپرپلاریزه می‌توان برای تصویر برداری از تغییرات متابولیکی از مسیر گلیکولیتیک استفاده کرد.

کربن 13C یک فرم غیر رادیواکتیو کربن است که با فراوانی %1.1 یافت می‌شود و MRS قابل تشخیص است. پس BC-MRS امکان شناسایی و بررسی غیر تهاجمی بسیاری از واکنش‌های متابولیکی را فراهم می‌کند.

پیروات هایپرپلاریزه به‌صورت داخل وریدی با غلظت 250 میلی‌مولار به بیماران تزریق می‌شود، که غلظت تقریبی داخل عروقی 1-2 میلی‌متر و غلظت بافتی %1  میلی‌متر تولید می‌کند. پس از حمل و نقل به بافت مورد نظر پیروات هایپرپلاریزه تحت جذب سریع داخل سلولی با واسطه حمل و نقل مونوکربوکسیلات (MCTs) قرار می‌گیرد.

این تکنیک نسبت سیگنال به نویز را برای تشخیص متابولیت‌های با لیبل 13C افزایش می‌دهد و تصویر برداری غیر تهاجمی داینامیک از تبادل 13C پیروات به لاکتات را با گذشت زمان تسهیل می‌کند.

این روش نتایج بالینی امیدوارکننده‌ای را در زمینه‌ی سرطان ایجاد کرده است و در حال حاضر در مطالعات تصویر برداری انسانی در حال بررسی است. اولین مطالعات در بیماران مبتلا به سرطان پروستات، کلیه، پستان و لوزالمعده انجام شده که یک پاسخ موفقیت‌آمیز به درمان در بیماران سرطان پستان و پروستات دیده شده است.

لینک خبر

تیم علمی:

تیم سرطان باشگاه پژوهشگران آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران

تهیه کننده خبر:

زهرا چوبی پری، ، کارشناسی ژنتیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران

تایید کننده خبر (منتور):

خانم دکتر سمیرا درخشان، استادیار گروه آسیب شناسی فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران