پیش بینی موفقیت آمیز بودن یا نبودن پیوند سلولهای جزایر پانکراس موش صحرایی توسط سیگنال لوسیفراز
پیوند سلولی جزایر پانکراس یک روش امیدوار کننده برای درمان دیابت نوع 1 است. پیوند این سلولها به صورت زیر جلدی نسبت به پیوند داخل کبدی بدلیل مشکلات کمتر مورد علاقه میباشد. از آنجا که اصلاحاتی برای بهبود کارایی پیوند بافت جزایر پانکراس به طور زیر جلدی در حال انجام است، وجود روشهای قوی برای ارزیابی موفقیت این پیوندها اهمیت دارد. به طور تجربی، تصویربرداری بیولومینسانس وابسته به ATP با استفاده از Reporter gene لوسیفراز برای پیگیری پیوند به صورت غیر تهاجمی موثر بوده است. با این حال، پیش از این ناشناخته بود که تصویربرداری بیولومینسانس از بافت جزایر بیان کننده لوسیفراز که به طور زیر جلدی پیوند شده است آیا با درمان دیابت ارتباط دارد یا خیر.
دادههای به دست آمده از پیوند سلولهای جزایر، به صورت زیر جلدی، در موشهای صحرایی لوئیس انجام شد. اهدا کنندگان سلولهای بافت جزایر موشهای تراریختهای بودند که در همه جا لوسیفراز را بیان میکردند و دریافت کنندگان موشهای دیابتی ناشی از القا Streptozotocin بودند. دادههای 79 اسکن بیولومینسانس از 27 پیوند بافت جزایر، پس از پیوند تا 6 هفته به دست آمد.بدین ترتیب مشاهده شد، شدت بیولومینسانس بافتهای زیر پوستی پیوند شده، پس از تجویز وریدی لوسیفرین، با درمان دیابت در ارتباط است.
پس از پیوند زیر پوستی، تصویربرداری بیولومینسانس از بافت جزایر با گذشت زمان (بیش از 50 درصد در طول 1 تا 3 هفته پس از پیوند) کاهش یافت. اما شدت بیولومینسانس در فاز اولیه پس از پیوند (1-2 هفته) با درمان دیابت در ارتباط بود و پیوند موفقیت آمیز را پیش بینی کرد. با این حال، شدت بیولومینسانس در اواخر پیوند (4 هفته) نتایج پیوند را نیز منعکس نکرد.
نتیجه گیری: تصویربرداری بیولومینسانس در فاز اولیه از سلولهای جزایر بیان کننده لوسیفراز میتواند به عنوان یک ابزار مفید برای پیش بینی موفقیت در پیوند سلولهای جزایر پانکراس باشد.
تیم علمی:
تیم سلول درمانی باشگاه پژوهشگران آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران
تهیه کننده خبر:
عبدالوحید صادق نژاد، کارشناسی ارشد ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی سمنان
تایید کننده خبر (منتور):
دکتر احسان شریف پاقلعه، استادیار و عضو هیئت علمی گروه ایمونولوژی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران