استفاده از میکرو سی تی در تصویربرداری از سرطان ریه

09 شهریور 1399 | 1217 بازدید
ارزيابي كمي آنژيوژنز تومور ريه با استفاده از روش هاي ايمونوهيستوشيميايي به علت مشکلات مربوط به توليد داده‌هاي تکرارپذير محدود شده است. برای آنالیز آنژیوژنز تومور داخل ریوی، محققین در سال 2016 از میکرو سی تی با رزولوشن بالا برای تصویربرداری از تومورهای ریه موش استفاده کردند. در این پژوهش، ارزیابی هایی که توسط میکرو CT انجام شد نشان داد که در موش های دارای تومور ریه تحت درمان با bevacizumab، میزان حجم تومور ریه و آنژیوژنز تومور ریه به طور قابل توجهی در مقایسه با موش های درمان نشده کاهش می یابد.
استفاده از میکرو سی تی در تصویربرداری از سرطان ریه

ارزيابي كمي آنژيوژنز تومور ريه با استفاده از روش هاي ايمونوهيستوشيميايي به علت مشکلات مربوط به توليد داده‌هاي تکرارپذير محدود شده است. برای آنالیز آنژیوژنز تومورداخل ریوی، آقای ساوای و همکارانش در سال 2016 از میکرو سی تی با رزولوشن بالا برای تصویربرداری از تومورهای ریه موش تلقیح شده با سرطان ریه لوئیز موش (LLC1) یا رده های سلولی آدنوکارسینومای انسانی (A549) استفاده کردند. عروق ریه موش را با ماده حاجب حیوانیMicrofil ، از طریق ورید ژوگولار (به صورت in-vivo) یا شریان ریوی (به صورت ex-vivo) پر کردند. علاوه بر این، موش های دارای تومور ریه آدنوکارسینوم انسانی به طور اختصاصی با آنتی بادی مونوکلونال انسانی (bevacizumab) در برابر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی درمان می شوند. آنالیز کمّی از تصاویر عروق ریز تومور ریه نشان داد که عروق بیشتری (عمدتا کوچک،0.02> mm2) با استفاده از روش in-vivo که 5.4% در مقایسه با روش ex-vivo که 2.1% است،  پر شد. علاوه براین، ارزیابی هایی که توسط میکرو CT انجام شد نشان داد که در موش های دارای تومور ریه تحت درمان با bevacizumab، میزان حجم تومور ریه و آنژیوژنز تومور ریه به طور قابل توجهی در مقایسه با موش های درمان نشده کاهش می یابد. جالب توجه است، عروق بسیار ریز(در حد میکرون) به طور عمده پس از درمان bevacizumab کاهش یافته است. این مشاهدات به دست آمده با میکروCT با اندازه گیری های ایمونوهیستوشیمی عروق ریز ارتباط خوبی داشت. بنابراین، میکرو سی تی یک روش جدید برای بررسی آنژیوژنز تومور ریه است، و این ممکن است به عنوان یک ابزار مکمل اضافی برای تعیین دقیق آنژیوژنز در نظر گرفته شود.

جهت مطالعه بیشتر می توانید از طریق لینک زیر به مقاله دسترسی داشته باشید:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2606118/