استفاده از میکروسی تی در بیماری های ریوی

16 شهریور 1399 | 1193 بازدید
آرتریت روماتوئید مرتبط با بیماری ریه بینابینی (RA-ILD) یک بیماری ناتوان کننده با پیش بینی ضعیف است. توموگرافی کامپیوتری با وضوح بالا (CT) یک ابزار بالینی رایج برای تشخیص RA-ILD است و به طور فزاینده ای در مطالعات پیش بالینی اتخاذ می شود. با این حال، مدل های موش گیرنده فاقد RA-ILD هستند و نتایج CT برای بیماری التهابی ریه هنوز به طور رسمی تایید نشده است. در همین راستا، محققین در سال 2018 میکروسی تی in-vivo را به عنوان یک biomarker کمّی از ILD در موش ها تأیید کردند. علاوه بر این، آن ها نشان دادند که توسعه مطالعات مدت دار برای جداسازی پیشرفت پاتولوژیک ILD بسیار مهم است و میکروسی تی یک روش غیر تهاجمی مفید برای مطالعه التهاب ریه در مدل موش TNF-Tg می باشد.
استفاده از میکروسی تی در بیماری های ریوی

آرتریت روماتوئید مرتبط با بیماری ریه بینابینی (RA-ILD) یک بیماری ناتوان کننده با پیش بینی ضعیف است. توموگرافی کامپیوتری با وضوح بالا (CT) یک ابزار بالینی رایج برای تشخیص RA-ILD است، و به طور فزاینده ای در مطالعات پیش بالینی اتخاذ می شود. با این حال، مدل های موش گیرنده فاقد RA-ILD هستند، و نتایج CT برای بیماری التهابی ریه هنوز به طور رسمی تایید نشده است. در همین راستا، خانم حمیرا رحیمی وهمکارانش در سال 2018 نتایج میکروسی تی را برای ILD در فاکتور نکروز تومور مدل موش ترانسژنیک TNF-TG) RA) را ارزیابی کردند. میکروسی تی مقطعی بر روی گروه های موش نر TNF-Tg و بسترهای WT آنها در 3 ، 4 ، 5.5 و 12 ماهگی انجام شد (n = 4±6). اندازه گیری نتایج میکروسی تی از ریه با تقسیم بندی مجموعه داده های میکروسی تی برای تولید حجم هوادهی و بافت مشخص شد. بعد از هر اسکن، ریه ها برای بافت شناسی و 3 بخش رنگ آمیزی شده با هماتوکسلین و ائوزین بدست آمد. هیستومورفومتری خودکار برای تعیین سطح بافت (هسته ، سیتوپلاسم و ماتریکس خارج سلولی) و منطقه هوادهی (فضای سفید) در بخش های بافت انجام شد. برای ارزیابی میزان ارتباط بین تصویربرداری میکروسی تی و نقاط پایانی بافت شناسی از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. موش TNF-Tg ، حجم بافت، حجم كل ريشه و شدت متوسط در تمام نقاط زماني در مقايسه با سن بسترهاي WT بزرگتری داشت. هیستومورفومتری همچنین افزایش قابل توجهی در سطح بافت در سن 3 ، 4 و 5.5 ماهگی در موش TNF-Tg را نشان داد. حجم بافت ریه با ناحیه بافت ریه (ρ = 0.81, p<0.0001) و حجم هوادهی نرمال شده ریه با سطح هوای عادی ریه ارتباط (ρ = 0.73, p<0.0001) خوبی دارد. آنها میکرو سی تی in-vivo را به عنوان یک biomarker کمّی از ILD در موش ها تأیید کردند. علاوه بر این، آنها نشان دادند که توسعه مطالعات مدت دار برای جداسازی پیشرفت پاتولوژیک ILD بسیار مهم است و میکروسی تی یک روش غیر تهاجمی مفید برای مطالعه التهاب ریه در مدل موش TNF-Tg می باشد.

 جهت مطالعه بیشتر می توانید از طریق لینک زیر به مقاله دسترسی داشته باشید:

https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0190678

تصاویر