کاربرد میکرو سی تی در عفونت های ناشی از ایمپلنت های استخوانی

عفونت مرتبط با ایمپلنت های ارتوپدی اغلب منجر به ریزش استخوان می شود و نیاز به برداشتن ایمپلنت با جراحی دارد. در سال 2016 وینسنت و همکارانش در یک مطالعه به بررسی تغییرات مورفولوژیکی استخوان در مجاورت ایمپلنت باکتریایی کلونیزه، با هدف شناسایی الگوهای زمانی که مشخصه عفونت بودند، پرداختند. آنها در یک مطالعه in-vivo با موش های صحرایی، تغییرات استخوانی با استفاده از میکرو سی تی در 7 نقطه زمانی در طی یک دوره یک ماه بعد از عمل ارزیابی کردند. آن ها  یک پیچ پلی استرترکتون یا استافیلوکوکوس اورئوس(sterile or Staphylococcus aureus-colonized polyetheretherketone screw) در استخوان تیبیا موش کاشتند. تماس با ایمپلنت استخوان، کسر استخوان و تغییرات استخوان (ساکن، جذب و استخوان جدید) از اسکن متوالی محاسبه با هیستومورفومتری مورد اعتبارسنجی قرار گرفت. قدرت خروج پیچ از مدل های FE برآورد شد و نتایج در برابر آزمایش مکانیکی معتبر بود. در گروه استریل ، تماس ایمپلنت استخوان، کسراستخوان و فیکساتور مکانیکی به طور پیوسته تا روز 14 افزایش یافت و پس از آن پلاک قرار گرفت. اما در گروه آلوده، آن ها به سرعت کاهش یافتند. تشکیل استخوان با حداکثر اثرات مشاهده شده در 6 روز کاهش یافته است در حالی که resorption افزایش یافته است. به طور خلاصه، مدل ارائه شده قادر به ارزیابی الگوهای تغییرات استخوانی به دلیل عفونت های مرتبط با ایمپلنت است. استفاده ترکیبی از تصویربرداری بلند مدت میکروسی تی و آنالیز عنصر محدود مبتنی بر تصویر علائم مشخصه عفونت را در عرض 6 روز فراهم می کند.

جهت مطالعه بیشتر می توانید از طریق لینک زیر به مقاله دسترسی داشته باشید:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4429214/