با استفاده از بررسی زمان بین تزریق رادیو دارو و شروع اسکن، پروتکل تصویربرداری قلب بهینه می‌شود

09 آذر 1397 | 2056 بازدید
در آزمایشگاه پیش بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران (TPCF) با انجام تحقیقی، با استفاده از روشهای تصویربرداری پزشکی هسته ای، پروتکل تصویربرداری قلب بهینه می‌شود.
با استفاده از بررسی زمان بین تزریق رادیو دارو و شروع اسکن، پروتکل تصویربرداری قلب بهینه می‌شود

در این تحقیق از چند گروه موش BALB/C استفاده شد که بعد از تزریق میزان مشخصی از رادیوداروی FDG به صورت IV به بدن آنها، در فاصله های زمانی مشخص بعد از تزریق، تصویر پت گرفته شد.نتایج آماری در این پژوهش نشان داد که بهترین تصویر برای اسکن قلب، یک ساعت بعد از تزریق رادیو دارو حاصل می گردد.در استفاده از روشهای تصویربرداری پزشکی هسته ای مانند پت واسپکت داشتن اطلاعات فیزیولوژیک و عملکردی از ارگان قلب در بررسی بیماریهای مربوط به آن ضروری است و کیفیت این تصاویر علاوه بر مشخصات سیستم تصویربرداری، وابستگی بالایی به فیزیولوژی بدن موجود زنده دارد.در اسکن قلب با استفاده از سیستم پت عواملی مانند میزان دز رادیوداروی FDG، حجم رادیودارو، زمان بین تزریق و تصویربرداری در کیفیت نهایی تصاویر تاثیرگذار می باشند.توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) یک فناوری تصویربرداری پزشکی هسته ای (تصویربرداری مولکولی) است که کاربردهایی از جمله:

ارائه تصویر از عملکرد(function) بخش‌های مختلف بدن و امکان دستیابی به اطلاعات متابولیکی و شیمیایی آن

امکان تشخیص نواحی سرطانی و بدخیم در بافت‌های سلولی

امکان تشخیص و ردیابی ناهنجاری ها در فعالیت‌های سلولی پیش از آنکه تغییراتی در آناتومی اعضا به صورت محسوس ایجاد کنند.

را فراهم می کند. اصول تصویربرداری PET بر این است که جفت اشعه گامای تولید شده از تززیق رادیونوکلئید در بدن که بطور همزمان منتشر می شود را تشخیص می دهد. در این تکنولوژی معمولا مولکولهای قند (گلوکز) تغذیه شده توسط سلولها جهت ردیابی مورد استفاده قرار می گیرند.
 برش‌نگاری رایانه‌ای تک فوتونی یا به اصطلاح اسپکت، یکی از روش های تصویربرداری پزشکی هسته ای می باشد که در این روش از رادیوایزوتوپهایی استفاده می‌شود که ذرات گاما از خود ساطع می‌کنند.  این روش مشابه تصویربرداری CT است با این تفاوت که از تابش اشعه گاما استفاده می‌شود. پرتودارو (یا همان tracer) از طریق تزریق یا تنفس یا غیره وارد جریان خون می‌شود که پس از متلاشی شدن منجر به تولید اشعه‌های گاما می‌شود.  دوربین‌های گاما ۱۸۰ یا ۳۶۰ درجه حول نمونه گردش می کنند تا بتوانند تصاویر مقطعی تولید کنند.  این سیستم تصویربرداری می تواند اطلاعات عملکردی سه بعدی در مورد بدن به دست دهد.